Η άλλη ποικιλία του αμπελώνα μας είναι το Αγιωργίτικο Νεμέας.Ως γνωστόν η ποικιλία αυτή καλλιεργείται σχεδόν αποκλειστικά στην ζώνη της Νεμέας και είναι γνωστή και ως «Μαύρο Νεμέας» καίτοι η καλλιέργειά της έχει επεκταθεί τα τελευταία χρόνια και σε άλλα μέρη της Πελοποννήσου αλλά και γενικότερα της Ελλάδας. Θεωρείται η ευγενέστερη ερυθρή ποικιλία της Νότιας Ελλάδας και δίνει σταφύλια μετρίου μεγέθους, με τσαμπί κυλινδροκωνικό, πυκνόρραγο, με ράγες σφαιρικές μετρίου μεγέθους, σάρκα μαλακή, φλοιό παχύ με χρώμα κυανόμαυρο. Το αγιωργίτικο είναι ποικιλία που παρουσιάζει περισσότερους του ενός βαθμούς τεχνολογικής ωριμότητας και κατά συνέπεια θεωρείται «πολυδυναμική ποικιλία». Όπως αναφέρθηκε οι μεγάλες υψομετρικές διαφορές που χαρακτηρίζουν την ζώνη, αλλά και οι διαφορές στο ανάγλυφο και στη σύσταση του εδάφους των αμπελώνων, οδηγούν σε σταφυλική παραγωγή και, κατ’ επέκταση, σε οίνους με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Εν κατακλείδι, βλέπουμε ότι η χαρισματική αυτή ποικιλία, το aγιωργίτικο, είναι όντως πολυδυναμική, διότι μπορεί ανάλογα με το υψόμετρο, με τη σύσταση του εδάφους και με τις εκάστοτε καλλιεργητικές μεθόδους να μας προσφέρει εξαιρετικούς οίνους ροζέ, ερυθρούς φρέσκους, ερυθρούς βαθιάς παλαίωσης, γλυκούς και ημίγλυκους, που θα εκπλήσσουν πάντα ευχάριστα τον ουρανίσκο μας.
Ο αμπελώνας διαθέτει δύο κυρίως ποικιλίες.Η μία είναι το Φιλέρι.Το Φιλέρι είναι μια ντόπια παλιά ποικιλία της Πελοποννήσου, παρατηρείται γενετική παραλλακτικότητα από συσσωρευμένες μεταλλάξεις. Μια ποικιλία αμπέλου που καλλιεργείται στην Αρκαδία και δίνει άλλοτε μαύρα, άλλοτε άσπρα κι άλλοτε ερυθρωπά σταφύλια, ονομαζόμενα αντιστοίχως Μαυροφίλερο, Ξανθοφίλερο και Μοσχοφίλερο, το τελευταίο, με χαρακτηριστικό άρωμα. Για την καταγωγή βλ. λέξη Μοσχοφίλερο. Αξίζει εδώ να συμπληρωθεί ότι η αντίστοιχη γερμανική άμπελος λέγεται Traminer και τα ερυθρωπα αρωματικά της σταφύλια gewurztramtner, κατά το Μοσχοφίλερο.
Το αμπέλι και η καλλιέργειά του
Πρόλογος
Το αμπέλι θέλει αμπελουργό, το σπίτι νοικοκύρη και το καράβι το καλό θέλει καραβοκύρη.
Τώρα τι προσπαθώ να γίνω εγώ, ενώ έχω διαβάσει αυτό το γνωμικό… δύσκολα θα σας απαντήσω. Όχι ότι δεν ακούω τα λόγια του πατέρα μου που μου λέει, τι θέλεις εσύ και παιδεύεσαι με αυτά, καλύτερα να αγόραζες σταφύλι. Τώρα που τα λέμε δεν έχει άδικο από τη μεριά του...
Τα τελευταία χρόνια έχω αγοράσει σταφύλια σε εξευτελιστική τιμή (για 1 τόνο σταφύλια δίνεις γύρω στα 300 euro-αν το υπολογίσετε βγαίνει κάτω από μισό euro το κιλό το κρασί).Η αλήθεια είναι ότι επειδή τα τελευταία 3-4 βάζω κρασί από σταφύλια με την ολοκληρωτική βοήθεια ενός θείου μου, αποφάσισα να φυτέψω και εγώ λίγα κλήματα στο κτήμα μου, για να βγάζω το δικό μου κρασί.
Κάπου εδώ έρχεται και η απάντηση στον πατέρα μου, που ίσως δεν την καταλάβει γιατί ήταν της γενιάς των λιπασμάτων και των χημικών. Έχω προσέξει ότι σε κάποια αμπέλια την άνοιξη, κοντά στο κτήμα μου, κάποιοι ονομαζόμενοι γεωργοί, δεν όργωναν το χώμα του αμπελώνα τους για τα ζιζάνια αλλά τα ράντιζαν με επικίνδυνα χημικά. Για να μην προχωρήσω παρακάτω δεν θέλω να σκεφτώ με τι τα ραντίζουν.
Προϊόν με ιστορία που χάνεται στο χώρο του μύθου, θεοποιημένο από πολλούς αρχαίους πολιτισμούς, στοιχείο του τελετουργικού πολλών θρησκειών. Μητέρα του κρασιού είναι η άμπελος και για την ακρίβεια ο χυμός του καρπού της.
Η καταγωγή του αμπελιού ως φυτού, είναι παλαιότερη του ανθρώπου. Παρά τα πολυάριθμα ευρήματα, τις αναφορές στα κείμενα αρχαίων συγγραφέων, τις παραστάσεις των αγγείων και τις άλλες μαρτυρίες, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε με βεβαιότητα ότι ιστορία του αμπελιού έχει γραφτεί πλήρως. Πριν ακόμη τη μεγάλη περίοδο των παγετώνων, όπως μαρτυρούν ευρήματα, υπήρχαν αμπέλια και στις πολικές χώρες. Κατά την περίοδο των παγετώνων το αμπέλι άρχισε να εκτοπίζεται από τις βόρειες περιοχές με ψυχρό κλίμα, και η ανάπτυξη του περιορίστηκε σε περιοχές με εύκρατο κλίμα κατάλληλες κλιματολογικά, κυρίως στην περιοχή του Καυκάσου, που θεωρείται και η πατρίδα του, αλλά επίσης και στη Μεσοποταμία.
.png "English"){kind=small}
